O projekcie

Nosorożec włochaty (Coelodonta antiquitatis Blumenbach 1799) i mamut włochaty to główni przedstawiciele plejstoceńskiej megafauny. Zaskakujący jest deficyt badań nosorożca włochatego w Polsce, biorąc pod uwagę względną obfitość jego szczątków. Nie mamy zatem wiedzy na temat szczegółów obecności nosorożca włochatego; w szczególności nie wiemy, jak szeroko był on rozmieszczony w Polsce. Nie wiemy również, czy jego obecność była stała, tymczasowa czy okresowa. Co więcej, żadne z przeprowadzonych do tej pory badań nie dotyczyło starożytnego DNA, które mogłoby rzucić światło na starożytne populacje.

W realizowanym (2022–2026) projekcie zatytułowanym “Rozwikłanie chronologicznej, geograficznej i tafonomicznej złożoności występowania nosorożca włochatego w plejstoceńskich kontekstach Polski (WOOLRHINOPOLI) i Europy” będziemy dążyć do rozwikłania tych kwestii, badając szczątki nosorożca włochatego z Polski, Morza Północnego i wybranych krajów europejskich (Niemcy i Czechy: Ivo Verheijen; Holandia: Thijs van Kolfschoten; Wielka Brytania: Adrian Lister i Tony Stewart; Francja: Manon Hullot; Hiszpania: Diego Jaime Alvarez Lao; Włochy: Luca Pandolfi; Rumunia: Vlad Codrea; Mołdawia: Roman Croitor; Polska: Kamilla Pawłowska, Paweł Mackiewicz; Beringia: Andrey Puzachenko).

W tym celu planujemy zebrać dane archiwalne i przeskanować całe terytorium Polski w poszukiwaniu stanowisk ze szczątkami. Badania mają na celu określenie taksonomiczne szczątków, określenie wieku i płci, pomiary kości i czaszek, określenie zmian patologicznych w odniesieniu do przebytych chorób lub urazów, określenie bezwzględnego wieku szczątków za pomocą datowania radiowęglowego oraz analizę DNA.

Projekt jest realizowany w konsorcjum z Centrum Nowych Technologii Uniwersytetu Warszawskiego (CeNT UW: Danijela Popović).